Człowiek wiary i solidarności

Gdy dziś, wie­lu odno­sząc się z pogar­dą do innych się­ga po wszel­kie spo­so­by, aby zabić w sobie reszt­ki hono­ru i god­no­ści, a Ojczy­znę poło­żyć w zastaw wła­snych inte­re­sów i nie­upo­rząd­ko­wa­nych pry­wat­nych ambi­cji, śp. Jan Olszew­ski jawi się jako praw­dzi­wy sym­bol, czło­wiek wia­ry i soli­dar­no­ści, mąż sta­nu i pol­ski patrio­ta, czło­wiek odwa­gi, praw­dy i uczci­wo­ści. Odwa­gi – co poka­zał naj­pierw jako dziel­ny i mło­dy żoł­nierz Sza­rych Sze­re­gów i powsta­niec war­szaw­ski, a póź­nej jako nie­po­zor­ny, ale męż­ny obroń­ca opo­zy­cjo­ni­stów przed zbrod­ni­czą machi­ną PRL-owskiej pro­pa­gan­dy, kłam­stwa i pogar­dy wobec Pola­ków. Praw­dy – bo wie­dział, że odzy­ska­na po okre­sie komu­ni­stycz­nym wol­ność będzie trwa­ła tyl­ko wte­dy, gdy przy­szłość Pol­ski będzie­my budo­wać na fun­da­men­cie praw­dy, a wszel­kie jej znie­kształ­ce­nia pro­wa­dzą do resty­tu­cji zaka­mu­flo­wa­ne­go zła, nie­wo­li i pogar­dy. Ta wła­śnie myśl przy­świe­ca­ła mu, gdy jako pre­zes Rady Mini­strów pod­jął decy­zję o koniecz­no­ści roz­li­cze­nia się z histo­rią. Uczci­wo­ści – bo wie­dział, że cel nigdy nie uświę­ca środ­ków i dla­te­go do koń­ca życia mógł z pod­nie­sio­ną gło­wą cho­dzić po uli­cach War­sza­wy i patrzeć swo­im roda­kom w oczy. Niech Miło­sier­ny Bóg – Pan histo­rii i ludz­kich sumień – przyj­mie cię do swo­jej chwa­ły. Odpo­czy­waj w poko­ju.

Frag­ment kon­do­len­cji odczy­ta­nych pod­czas Mszy św. pogrze­bo­wej śp. Jana Olszew­skie­go, 16 II 2019 r.

ks. abp Sta­ni­sław Gądec­ki
Prze­wod­ni­czą­cy Kon­fe­ren­cji Epi­sko­pa­tu Pol­ski
Metro­po­li­ta Poznań­ski